"Bir gazoz içiyordun, hayatın köpük köpük değişiyordu.”
“Düşünüyorum da: Bir yerlerde, işaret parmağı uzun olanlar doğuştan şanslı olur, diye bir şey okumuş olmalıyım.”
“Anlayacağınız, Kuzguncuk’ta tüm saraylar yanmış, geriye aç gözlü yalnız bir duvar kalmış.”
“Geriye atılan iple aranan nedir? Yitirilen mahalle, dostlar, anılar… Belki de geriye sarılmaya, tekrar yakalamaya çalışılan çocukluğun mutlu anlarından başka bir şey değildir.”
Kalgayhan Dönmez, bu kitabıyla doğup büyüdüğü, yaşadığı yerleri, karşılaştığı insanların psikolojisini anlatırken bilinçaltı çekmecelerini birbiri ardına açıyor, okurla geçmişe doğru nostaljik bir yolculuğa çıkıyor.